Antonyms
Synonyms
Etymology

1. stand

verb. ['ˈstænd'] be standing; be upright.

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

2. stand

verb. ['ˈstænd'] be in some specified state or condition.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

3. stand

verb. ['ˈstænd'] occupy a place or location, also metaphorically.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

4. stand

verb. ['ˈstænd'] hold one's ground; maintain a position; be steadfast or upright.

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

5. stand

verb. ['ˈstænd'] put up with something or somebody unpleasant.

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

6. stand

verb. ['ˈstænd'] have or maintain a position or stand on an issue.

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

7. stand

verb. ['ˈstænd'] remain inactive or immobile.

Synonyms

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

8. stand

noun. ['ˈstænd'] a support or foundation.

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

9. stand

verb. ['ˈstænd'] be in effect; be or remain in force.

Synonyms

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))

10. stand

noun. ['ˈstænd'] a growth of similar plants (usually trees) in a particular area.

Synonyms

Etymology

  • stand (English)
  • standen (Middle English (1100-1500))
  • standan (Old English (ca. 450-1100))
Antonym.com