Antonyms
Synonyms
Etymology
1. ruin
verb. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] destroy completely; damage irreparably.
Antonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
2. ruin
noun. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] an irrecoverable state of devastation and destruction.
Synonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
3. ruin
noun. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] a ruined building.
Antonyms
Synonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
4. ruin
noun. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] destruction achieved by causing something to be wrecked or ruined.
Synonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
5. ruin
verb. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] fall into ruin.
Synonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
6. ruin
noun. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] an event that results in destruction.
Synonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
7. ruin
noun. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] the process of becoming dilapidated.
Antonyms
Synonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
8. ruin
noun. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] failure that results in a loss of position or reputation.
Antonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))
9. ruin
verb. ['ˈruːən, ˈruːɪn'] reduce to bankruptcy.
Antonyms
Synonyms
Etymology
- ruin (English)
- ruine (Middle English (1100-1500))
- ruine (Old French (842-ca. 1400))