Antonyms
Synonyms
Etymology

1. rout

verb. ['ˈraʊt'] cause to flee.

Etymology

  • rout (English)
  • routen (Middle English (1100-1500))
  • ruten (Middle English (1100-1500))
  • hrjóta (Old Norse)

2. rout

verb. ['ˈraʊt'] dig with the snout.

Etymology

  • rout (English)
  • routen (Middle English (1100-1500))
  • ruten (Middle English (1100-1500))
  • hrjóta (Old Norse)

3. rout

noun. ['ˈraʊt'] a disorderly crowd of people.

Etymology

  • rout (English)
  • routen (Middle English (1100-1500))
  • ruten (Middle English (1100-1500))
  • hrjóta (Old Norse)

4. rout

verb. ['ˈraʊt'] make a groove in.

Synonyms

Etymology

  • rout (English)
  • routen (Middle English (1100-1500))
  • ruten (Middle English (1100-1500))
  • hrjóta (Old Norse)

5. rout

noun. ['ˈraʊt'] an overwhelming defeat.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • rout (English)
  • routen (Middle English (1100-1500))
  • ruten (Middle English (1100-1500))
  • hrjóta (Old Norse)

6. rout

verb. ['ˈraʊt'] defeat disastrously.

Etymology

  • rout (English)
  • routen (Middle English (1100-1500))
  • ruten (Middle English (1100-1500))
  • hrjóta (Old Norse)
Antonym.com