Antonyms
Synonyms
Etymology

1. rank

noun. ['ˈræŋk'] a row or line of people (especially soldiers or police) standing abreast of one another.

Synonyms

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

2. rank

noun. ['ˈræŋk'] relative status.

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

3. rank

noun. ['ˈræŋk'] the ordinary members of an organization (such as the enlisted soldiers of an army).

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

4. rank

verb. ['ˈræŋk'] take or have a position relative to others.

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

5. rank

noun. ['ˈræŋk'] position in a social hierarchy.

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

6. rank

verb. ['ˈræŋk'] assign a rank or rating to.

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

7. rank

noun. ['ˈræŋk'] the body of members of an organization or group.

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

8. rank

adjective. ['ˈræŋk'] very fertile; producing profuse growth.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

9. rank

adjective. ['ˈræŋk'] complete and without restriction or qualification; sometimes used informally as intensifiers.

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))

10. rank

adjective. ['ˈræŋk'] conspicuously and outrageously bad or reprehensible.

Etymology

  • rank (English)
  • rank (Middle English (1100-1500))
  • ranc (Old English (ca. 450-1100))
Antonym.com