Antonyms
Synonyms

5. brain

noun. ['ˈbreɪn'] that which is responsible for one's thoughts and feelings; the seat of the faculty of reason.

Etymology

  • brain (English)
  • brain (Middle English (1100-1500))
  • brægen (Old English (ca. 450-1100))

6. brain

noun. ['ˈbreɪn'] mental ability.

Etymology

  • brain (English)
  • brain (Middle English (1100-1500))
  • brægen (Old English (ca. 450-1100))

7. brain

noun. ['ˈbreɪn'] someone who has exceptional intellectual ability and originality.

Etymology

  • brain (English)
  • brain (Middle English (1100-1500))
  • brægen (Old English (ca. 450-1100))

8. brain

noun. ['ˈbreɪn'] the brain of certain animals used as meat.

Synonyms

Etymology

  • brain (English)
  • brain (Middle English (1100-1500))
  • brægen (Old English (ca. 450-1100))

9. brain

verb. ['ˈbreɪn'] kill by smashing someone's skull.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • brain (English)
  • brain (Middle English (1100-1500))
  • brægen (Old English (ca. 450-1100))

10. brain

verb. ['ˈbreɪn'] hit on the head.

Synonyms

Etymology

  • brain (English)
  • brain (Middle English (1100-1500))
  • brægen (Old English (ca. 450-1100))
Antonym.com