Antonyms
Synonyms
Etymology

1. crackle

noun. ['ˈkrækəl'] the sharp sound of snapping noises.

Etymology

  • crackle (English)
  • -le (English)
  • -el (Middle English (1100-1500))
  • crack (English)
  • crakken (Middle English (1100-1500))

2. crackle

verb. ['ˈkrækəl'] make a crackling sound.

Synonyms

Etymology

  • crackle (English)
  • -le (English)
  • -el (Middle English (1100-1500))
  • crack (English)
  • crakken (Middle English (1100-1500))

3. crackle

verb. ['ˈkrækəl'] to become, or to cause to become, covered with a network of small cracks.

Synonyms

Etymology

  • crackle (English)
  • -le (English)
  • -el (Middle English (1100-1500))
  • crack (English)
  • crakken (Middle English (1100-1500))

4. crackle

verb. ['ˈkrækəl'] make a crushing noise.

Etymology

  • crackle (English)
  • -le (English)
  • -el (Middle English (1100-1500))
  • crack (English)
  • crakken (Middle English (1100-1500))

5. crackle

noun. ['ˈkrækəl'] glazed china with a network of fine cracks on the surface.

Etymology

  • crackle (English)
  • -le (English)
  • -el (Middle English (1100-1500))
  • crack (English)
  • crakken (Middle English (1100-1500))

6. crackle

adjective. ['ˈkrækəl'] having the surface decorated with a network of fine cracks, as in crackleware.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • crackle (English)
  • -le (English)
  • -el (Middle English (1100-1500))
  • crack (English)
  • crakken (Middle English (1100-1500))
Antonym.com