Antonyms
Synonyms
Etymology

1. common

adjective. ['ˈkɑːmən'] belonging to or participated in by a community as a whole; public.

Etymology

  • common (English)
  • comun (Middle English (1100-1500))
  • comun (Anglo-Norman)

2. common

adjective. ['ˈkɑːmən'] having no special distinction or quality; widely known or commonly encountered; average or ordinary or usual.

Etymology

  • common (English)
  • comun (Middle English (1100-1500))
  • comun (Anglo-Norman)

3. common

adjective. ['ˈkɑːmən'] common to or shared by two or more parties.

Synonyms

Etymology

  • common (English)
  • comun (Middle English (1100-1500))
  • comun (Anglo-Norman)

4. common

adjective. ['ˈkɑːmən'] commonly encountered.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • common (English)
  • comun (Middle English (1100-1500))
  • comun (Anglo-Norman)

5. common

adjective. ['ˈkɑːmən'] being or characteristic of or appropriate to everyday language.

Synonyms

Etymology

  • common (English)
  • comun (Middle English (1100-1500))
  • comun (Anglo-Norman)

6. rush

verb. ['ˈrʌʃ'] move fast.

Etymology

  • rush (English)
  • rusch (Middle English (1100-1500))
  • ruschen (Middle English (1100-1500))

7. rush

noun. ['ˈrʌʃ'] the act of moving hurriedly and in a careless manner.

Etymology

  • rush (English)
  • rusch (Middle English (1100-1500))
  • ruschen (Middle English (1100-1500))

8. rush

verb. ['ˈrʌʃ'] attack suddenly.

Etymology

  • rush (English)
  • rusch (Middle English (1100-1500))
  • ruschen (Middle English (1100-1500))

9. rush

noun. ['ˈrʌʃ'] a sudden forceful flow.

Etymology

  • rush (English)
  • rusch (Middle English (1100-1500))
  • ruschen (Middle English (1100-1500))

10. rush

verb. ['ˈrʌʃ'] urge to an unnatural speed.

Etymology

  • rush (English)
  • rusch (Middle English (1100-1500))
  • ruschen (Middle English (1100-1500))
Antonym.com