Antonyms
Synonyms
Etymology

1. cause

verb. ['ˈkɑːz, ˈkɔz'] give rise to; cause to happen or occur, not always intentionally.

Etymology

  • cause (English)
  • cause (Middle English (1100-1500))
  • cause (Old French (842-ca. 1400))

2. cause

verb. ['ˈkɑːz, ˈkɔz'] cause to do; cause to act in a specified manner.

Etymology

  • cause (English)
  • cause (Middle English (1100-1500))
  • cause (Old French (842-ca. 1400))

3. cause

noun. ['ˈkɑːz, ˈkɔz'] events that provide the generative force that is the origin of something.

Etymology

  • cause (English)
  • cause (Middle English (1100-1500))
  • cause (Old French (842-ca. 1400))

4. be

verb. ['ˈbiː, bi'] have the quality of being; (copula, used with an adjective or a predicate noun).

Etymology

  • be (English)
  • been (Middle English (1100-1500))
  • beon (Old English (ca. 450-1100))

5. be

verb. ['ˈbiː, bi'] occupy a certain position or area; be somewhere.

Etymology

  • be (English)
  • been (Middle English (1100-1500))
  • beon (Old English (ca. 450-1100))

6. be

verb. ['ˈbiː, bi'] have an existence, be extant.

Etymology

  • be (English)
  • been (Middle English (1100-1500))
  • beon (Old English (ca. 450-1100))

7. be

verb. ['ˈbiː, bi'] be identical or equivalent to.

Etymology

  • be (English)
  • been (Middle English (1100-1500))
  • beon (Old English (ca. 450-1100))

8. be

verb. ['ˈbiː, bi'] form or compose.

Etymology

  • be (English)
  • been (Middle English (1100-1500))
  • beon (Old English (ca. 450-1100))

9. be

verb. ['ˈbiː, bi'] represent, as of a character on stage.

Etymology

  • be (English)
  • been (Middle English (1100-1500))
  • beon (Old English (ca. 450-1100))

10. be

verb. ['ˈbiː, bi'] work in a specific place, with a specific subject, or in a specific function.

Synonyms

Etymology

  • be (English)
  • been (Middle English (1100-1500))
  • beon (Old English (ca. 450-1100))
Antonym.com