Antonyms
Synonyms
Etymology

1. dance

verb. ['ˈdæns'] move in a graceful and rhythmical way.

Etymology

  • dance (English)
  • daunsen (Middle English (1100-1500))
  • dancer (Anglo-Norman)

2. dance

noun. ['ˈdæns'] an artistic form of nonverbal communication.

Etymology

  • dance (English)
  • daunsen (Middle English (1100-1500))
  • dancer (Anglo-Norman)

3. dance

verb. ['ˈdæns'] move in a pattern; usually to musical accompaniment; do or perform a dance.

Etymology

  • dance (English)
  • daunsen (Middle English (1100-1500))
  • dancer (Anglo-Norman)

4. break

verb. ['ˈbreɪk'] terminate.

Etymology

  • break (English)
  • breken (Middle English (1100-1500))
  • brecan (Old English (ca. 450-1100))

5. break

verb. ['ˈbreɪk'] become separated into pieces or fragments.

Etymology

  • break (English)
  • breken (Middle English (1100-1500))
  • brecan (Old English (ca. 450-1100))

6. break

verb. ['ˈbreɪk'] render inoperable or ineffective.

Etymology

  • break (English)
  • breken (Middle English (1100-1500))
  • brecan (Old English (ca. 450-1100))

7. break

verb. ['ˈbreɪk'] ruin completely.

Etymology

  • break (English)
  • breken (Middle English (1100-1500))
  • brecan (Old English (ca. 450-1100))

8. break

verb. ['ˈbreɪk'] destroy the integrity of; usually by force; cause to separate into pieces or fragments.

Etymology

  • break (English)
  • breken (Middle English (1100-1500))
  • brecan (Old English (ca. 450-1100))

9. dance

noun. ['ˈdæns'] a party of people assembled for dancing.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • dance (English)
  • daunsen (Middle English (1100-1500))
  • dancer (Anglo-Norman)

10. break

verb. ['ˈbreɪk'] act in disregard of laws, rules, contracts, or promises.

Etymology

  • break (English)
  • breken (Middle English (1100-1500))
  • brecan (Old English (ca. 450-1100))
Antonym.com