Antonyms
Synonyms

3. bark

noun. ['ˈbɑːrk'] tough protective covering of the woody stems and roots of trees and other woody plants.

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))

4. bark

noun. ['ˈbɑːrk'] a sailing ship with 3 (or more) masts.

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))

5. bark

verb. ['ˈbɑːrk'] speak in an unfriendly tone.

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))

6. bark

noun. ['ˈbɑːrk'] a noise resembling the bark of a dog.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))

7. bark

verb. ['ˈbɑːrk'] remove the bark of a tree.

Synonyms

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))

8. bark

noun. ['ˈbɑːrk'] the sound made by a dog.

Synonyms

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))

9. bark

verb. ['ˈbɑːrk'] make barking sounds.

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))

10. bark

verb. ['ˈbɑːrk'] tan (a skin) with bark tannins.

Antonyms

Synonyms

Etymology

  • bark (English)
  • bark (Middle English (1100-1500))
  • bǫrkr (Old Norse)
  • berken (Middle English (1100-1500))
Antonym.com